กฎหมายเกี่ยวกับการพาณิชยนาวี

2.1) พระราชบัญญัติการเดินเรือในน่านน้ำไทย พระพุทธศักราช 2456

(กำหนดหลักเกณฑ์เพื่อความปลอดภัยในการเดินเรือในน่านน้ำไทยและอาณาเขตต่อเนื่อง)

2.2) พระราชบัญญัติเรือไทย พุทธศักราช 2481

(การจดทะเบียนเป็นเรือไทย)

2.3) พระราชบัญญัติการท่าเรือแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2494

(การท่าเรือฯ มีอำนาจในการสร้างท่าเรือ โดยใช้อำนาจรัฐมนตรีในการเวนคืนที่ดินซึ่งรวมถึงที่ดินอันเป็นสาธารณสมบัติ ของแผ่นดินบริเวณชายฝั่ง)

2.4) พระราชบัญญัติป้องกันเรือโดนกัน พ.ศ. 2522

(ป้องกันเรือเกิดอุบัติเหตุอันนำมาซึ่งความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมได้)

2.5) พระราชบัญญัติป้องกันการกระทำบางอย่างในการขนส่งสินค้าขาออกทางเรือ พ.ศ. 2511

2.6) พระราชบัญญัติส่งเสริมการพาณิชยนาวี พ.ศ. 2521

(ควบคุมกิจการพาณิชยนาวี)

2.7) พระราชบัญญัติว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. 2530

(การท่าเรือฯ ใช้อำนาจเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ตามกฎหมายฉบับนี้)

2.8) พระราชบัญญัติการกักเรือ พ.ศ. 2534

(เพื่อใช้สิทธิเรียกร้องต่อเรือที่ถูกกัก)

2.9) พระราชบัญญัติการรับขนของทางทะเล พ.ศ. 2534

2.10) พระราชบัญญัติการจำนองเรือและบุริมสิทธิทางทะเล พ.ศ. 2537

(จำนองเรือและบุริมสิทธิทางทะเล รวมถึงสิทธิเรียกร้องในมูลละเมิดที่เกิดจากการดำเนินงานของเรือ)

2.11) พระราชบัญญัติสภาผู้ส่งสินค้าทางเรือแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2537

(องค์กรที่มีหน้าที่ส่งเสริมและสนับสนุนการขนส่งสินค้าทางเรือ)

2.12) พระราชบัญญัติการเฉลี่ยความเสียหายทั่วไปจากภยันตรายในการเดินเรือ พ.ศ. 2547

(ความเสียหายรวมถึงความเสียหายจากมลภาวะ เฉพาะค่าใช้จ่ายที่ตามหลักปฏิบัติเกี่ยวกับการพาณิชยนาวีระหว่างประเทศซึ่งเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปให้นำมาเฉลี่ยได้)

2.13) พระราชบัญญัติการขนส่งต่อเนื่องหลายรูปแบบ พ.ศ. 2548

(รวมถึงการขนส่งทางน้ำ)

2.14) พระราชบัญญัติความรับผิดทางแพ่งและค่าเสียหายจากเรือโดนกัน พ.ศ. 2548

2.15) ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 58

2.16) พระราชบัญญัติการช่วยเหลือกู้ภัยทางทะเล พ.ศ.2550